Ter afronding...

Einde schooljaar. Mijn laatste in actieve dienst is weeral vier jaar geleden. Het was, als mijn geheugen mij niet in de steek laat, zoals steeds een hele lange dag. Finaal werd er toen ook een kroon op het werk gezet die nog meerdere dagen recuperatie eiste en naar goede gewoonte al een stuk van de welverdiende vakantietijd in beslag nam. Waar is de tijd? 'Ze' gaan het nu niet met minder doen. Ben ik zeker van: met deze weersomstandigheden wordt het een lange zwoele nacht. Goeie muziek, lekker eten en voldoende drank. De klassieke ingrediënten om er een geslaagd eindejaarsfeest van te maken. Twee maanden zonder al die collega's is een eeuwigheid en dus moet er nog lang bijgekletst worden. Tot in de vroege uurtjes...

Hopelijk koelt het dan wat af, want er staat ons nog een serie bloedhete dagen te wachten. Vandaag was het al behoorlijk warm. Géén weer om blogs te schrijven en al helemaal niet om ze te lezen. Uw dienaar heeft een plekje in de schaduw opgezocht. Een drankje en een boek. Weinig om het lijf. Wat zegt U:"Dank je voor de broek?" Het is te warm voor een broek. En toch...
Het echt hete vuur ligt nu aan de Griekse schenen, hoewel wij het hier ook wel eens warm (zouden) kunnen krijgen. Van alle kanten komt men met de meest waanzinnige scenario's aandragen. Schuld en boete? Terecht of niet? Uiteraard is, zoals steeds, de gewone man/vrouw het kind van de rekening. Wat gaat er de komende dagen gebeuren? We kijken toe vanop de Europese rand van een afgrond...

Als afsluiter en uiteindelijke voltooiing van mijn 'Mededelingen'-project heb ik daarnet de laatste bijdragen van MMP afgedrukt en opgeborgen. Vier stevige classeurs. Zo staat het allemaal netjes te wachten om later op oerklassieke manier nog eens nagelezen te worden. Wel eerst even de koffers pakken, dat wordt de hoogste tijd... en bij terugkomst ruimte maken om mijn verleden nog een keer  door te nemen!

De Nonkel en Ome Wies...

Mijn gitzwarte 'gisteren' werd na de middag dan toch nog opgefleurd en bijgekleurd. Er was een wandeltocht geregeld door de Vorselaarse tak van de Pito-plussers. Zeg maar een select gezelschap van oudgedienden waarmee heer Polo jarenlang de Stabroekse schoollokalen en nabije omgeving onveilig maakte. Al wie nog min maar liever meer te been is, was uitgenodigd. Is, was... kan dat wel?? Het kon, en dus kan het! En wij op stap. Door de zomerse omgeving van de heerlijkheid Vorselaar. Zo is het toch, Jef en Leo en Julia? Het is ook daar dat Louis Neefs zijn inspiratie haalde voor "Mijn dorp in de Kempen". En het is er nog steeds en ademt nog altijd diezelfde sfeer: het dorp, de straten en de mensen...
Er was zoveel te vertellen en te doen, te herinneren en die op te halen, te wandelen en te stoppen, te drinken onderweg en achteraf en zó Bourgondisch te eten dat de dag voorbij gevlogen is. Het Kasteel, het Kerkepad, het monument voor 'den Diamant' en het anti-vogelkanon dat in de loop van de vooravond de dorpskern en zijn bewoners onder schot houdt. Tot meerdere eer en glorie van het rijpende steenfruit.

Het was zo druk dat Uw dienaar meer foto's niet genomen heeft dan wel. Naast de Vorselarenaren waren er ook Marcel C. en Paul M. die hun sporen in de Antwerpse Poldergemeente verdiend hebben. Maar ja, de eerder vermelde redenen moet ik hier ten tweede male aanvoeren om het ontbreken van hun fotografische weergaven te verantwoorden. Waar ik echt niet omheen kon waren deze twee toppers 
(aka Statler & Waldorf uit de Muppet Show...). 
Ome Wies en Nonkel Fons, die eertijds mee aan de wieg stonden van de Mededelingen van Marco Polo.

Ze zijn nog (bijna) geen haar veranderd. Van uitzicht een beetje, maar van inborst en uitstraling kan ik er nog steeds niet genoeg van krijgen. Exact tien jaar geleden, dag op dag, kwamen zij reeds aan bod in een van mijn eerste bijdragen. Qua tekst zat Uw verslaggever toen nog volop in de leerfase, de 'bewerkte' fotobijlage daarentegen mocht al wel gezien worden. Er was toen blijkbaar ook al sprake van een hete zomerstart...

Oh ja, ook dit nog: daarnet werd Preben Van Hecke Belgisch kampioen wielrennen op de weg. Heel straffe koers met een onwaarschijnlijk spannende eindfase en een zeer terechte winnaar. Maar, Preben "Wie"...??? 

Zwarte Chaos...

Hammamet Sousse - Tunesië 

Lyon - Frankrijk

Koeweit City - Koeweit

Lego - Somalië

Heb geen zin om vandaag iets te schrijven, en... heeft het nog wel zin?
Of toch: godsdienstfanaten? Zinloos geweld denk ik dan.
Snap er de ballen van...

Into the Blue...

Een foto die het allemaal vertelt, meer dan de klassieke 1000 woorden. Thé Lau, de man die Blauw op de Scene zette. Zo blauw als dat van Yves Klein. Maar ook nog met woorden en muzikale klanken.
Lau - Klein... mooie combinatie?! Niet klein te krijgen.
Thé heeft deze week dan maar zelf zijn moment gekozen. Wat je niet kiest, de kanker, was hem al een hele tijd eerder in de nek gedraaid. Toch heeft ie daarop nog zijn gram kunnen halen: half jaartje extra. Optreden, zingen, schrijven, componeren en vechten. Leven! Mooi voorbeeld gegeven Thé. Bedankt, én voor je muziek. Die heb ik ook nog op een gekopieerd cassettebandje. Pure nostalgie...

Past misschien wel bij het boek dat hier laatst door mijn leeshanden ging. De film had ik al eerder (twee keer!) gezien. Nu dacht ik dat het tijd was om Krakauer's geschriften erop na te slaan en mij verder te verdiepen in de achtergronden van het Into the Wild-verhaal. Da's bij deze gelukt, maar niet van harte. Vind dat de schrijver niet zo'n vlotte pen heeft, en daarenboven is het een behoorlijk stroeve vertaling. Qua leesgenot is het zeker geen topper, maar als U eerst de film -die dat wel is- hebt bekeken dan lijkt het mij een haalbare kaart. Met dank aan Sean Penn voor de prachtige regie en Eddie Vedder voor de beklijvende muziek. Het worden weer drukke bij-kijk en -luisterdagen...

Daar heeft mijn maatje Johan L misschien geen tijd meer voor, nu hij zowat full-time assistent is van 'den Aantwaarep': Belgisch voetbalstamnummer 1 heeft er een kanjer van een Thé 2 bij !!
Of hoe alles toch weer in zijn plooi lijkt te vallen...

Doorstart....

Om heel eerlijk te zijn: het was even slikken gisteren. Of moet ik het zien als een aanmoedigingspremie voor de nieuwe opstart? Wat een weer, mannekes?!! Meteen prijs: ellende-weer op de eerste zomerdag en gewoontegetrouw staat het verkeer dan stil op de Belgische wegen. Polo aanhoort de berichtgeving over het fileleed indoor maar staat zelf niet op non-actief. Ik pik zo hier en daar een blogbaar graantje mee.
Misschien is dit wel het weertype waar de studenten om vragen tijdens de blok-/examenperiode. Of zij die geacht worden al de daarbij gespuide (on)wijsheden te evalueren? Niet te warm, geen heerlijk zonnetje, geen verlokking om naar buiten te gaan, teveel pauze te nemen of het zoveelste ijsje bij dagdromen te consumeren. Gewoon schijtweer dan maar. Met de Reuzen in de stad ging het er heel anders aan toe: beetje wolken, beetje wind, enkele nachtelijke en in tijd beperkte regenbuien, maar verder bij regelmaat een stalende zon en prachtig weer om in groots gezelschap door de Koekenstad te flaneren. Reuzen terug naar huis, Antwerps mooi weer gedaan! Dan maar eentje om het af te leren...

Radio 1 verrast me met een snuifje Annemie Peeters/Kathleen Cools. Ik weet het niet echt meer, kan ze niet goed uit elkaar houden. So what?  Blijkbaar zoeken ze het hier weeral een hele tijd op de ontevreden-consumenten-toer. Om mistroostig van te worden. Mijn eigenste voornemens ontrouw, maar toch luister ik bij flarden. Bel10: wat moet ik mij daar in Gods-here-naam bij voorstellen? Een urenlang debat en pre-pannel over de meest uiteenlopende onderwerpen. Vandaag over het onderwijs: "Wat moeten we leren op school?"
En daar komen de suggesties en wensen van de Vlaamse luisteraars: alles wordt uit de kast gehaald, en nòg meer zou er aan het lessenpakket moeten toegevoegd worden. Alles  en iedereen is belangrijk. We moeten meer technologie, filosofie, talen maar ook wiskunde geven, creativiteit moet meer aan bod komen, dat doen ze elders trouwens ook. Laat de kinderen kiezen wat ze willen doen. Alles moet meer en beter, niemand is nog content. Krijg sterk de indruk dat ze daar in hun radiokantoor alleen maar half lege glazen zien staan.
Dan komt er een streepje muziek. Sioen of Gabriel Rios, ik wil het kwijt zijn. Wordt die toch ook gevraagd naar zijn visie op 'ons' onderwijs zeker. Zeer ontnuchterend antwoord, van iemand die ook wel eens in het buitenland optreedt en een stuk van de wereld heeft gezien: "...hier en daar een beetje bijsturen misschien, maar we moeten wel willen zien dat we hier te lande eigenlijk een goed onderwijs hebben. Laat ons omarmen wat we hebben, zeker als we zien hoe het er elders (niet) aan toegaat."
Da's dan het (meer dan) half volle glas-verhaal. Straks komt Crevits, en die heeft het daar nu voor het zeggen.
Maar dat was gisteren. Heb de rest van het verhaal niet meer gevolgd. Mijn aandacht gaat ondertussen meer naar wat er uit Griekse hoek te verwachten valt en hoe daar in Brussel wordt mee omgegaan. Scenario's en verhalen achter de schermen waar ik mij veel te weinig van bewust ben. Het twee kanten-verhaal van de Europese medaille. Da's toch heel andere koek, niet? En hier maar klagen over de kwaliteit van het onderwijs. Ben ondertussen overgeschakeld naar Radio Minerva...

Nieuwe Start...

Breaking News: Na 10 jaar Mededelingen van Marco Polo voel ik nood aan verandering maar ook de hang naar het vertrouwde is mij niet vreemd. Ik heb een hoofdstuk afgesloten, maar plak er meteen een tweede deel tegenaan: Meer Mededelingen van Marco Polo. Niet echt origineel, maar des te meer herkenbaar. Aan de vormgeving is wel gewerkt. Kleuren zijn gewijzigd, lettertypes veranderd en de grootte ervan werd aangepast aan de op onze leeftijd mogelijk teruglopende oogsterkte wat lezen betreft. Bovendien is de leestekstbreedte opgevoerd. Met deze grotere spanwijdte blijft het mijn streven om af en toe een hoge top te scheren. Nu de inhoud zelf nog. Heer Polo hoopt dat zijn volgers/lezers/-essen en -innen de weg blijven vinden naar zijn publicaties en zal zijn stinkende best doen om er af en toe weer iets leesbaars van te maken. Met een stralende midzomernacht achter de kiezen moet dat lukken. Ik ga er tegenaan, beloofd is beloofd!