DENKEN AAN JOU. Aan jou, en aan jou, en natuurlijk ook aan jou. Denken aan u allemaal, iedereen die mij vandaag heeft overladen met gelukwensen, steunbetuigingen, aansporingen, duwtjes in de rug en schouderklopjes. Allemaal om mij eraan te herinneren dat 68 niet dramatisch hoeft te zijn, dat een mens pas bij 69 echt overkop dreigt te gaan. Maar ook dat als tram 7 in zicht komt evenzo de tolerantie steeds meer om de hoek komt kijken. Fijn om te lezen en te horen hoe goed jullie mij ondertussen beginnen te kennen. Berichten van familie, vrienden en vriendinnen, kennissen, basketbal maten - coaches en oud-spelers, ex-Pito-collega's en oud-leerlingen, toevallige passanten die deel hadden aan unieke ontmoetingen, tot en met de sms-jes zonder naam en waarvan de eigenaars niet in mijn contactenlijst staan. Anonieme felicitaties, maar daarom niet minder gewaardeerd. Deze Polo wil u danken op Polojaanse wijze met een blogpost navenant. De Polonaise moet u er zelf maar bij verzinnen. Heb vandaag gevierd in het gezelschap van enkele Rommezoef-makkers. Een fantastische dag met een verbluffend goochel-intermezzo. Geweldig hoe Herman D, die andere jeugdvriend uit de lagere school, ons van de ene verbazing in de andere deed vallen tot we finaal geen verkeerde benen meer vrij hadden om nog op gezet te worden. Heb af en toe geprobeerd er iets van te snappen. Niet gelukt, maar de kleine jongen in mij loopt over van verwondering. Heerlijk gevoel.
En nu als afsluiter en bij grote uitzondering een prentje van "mijn eigen". Mocht het lang geleden zijn dat wij elkaar nog in levende lijve troffen: heb vorig jaar beslist om voor een grondige make-over te gaan. Hier en daar wat tegenwind, maar door gewenning op den duur toch min of meer aanvaard. Net als mijn overdwarse beslissing om het de rest van de tijd zonder alcohol te doen. Ook daar zijn jullie ondertussen vertrouwd mee geraakt. Acceptatie. Heb zo het gevoel dat ik er wel klaar voor ben, en dat ieder van u daar weer iets mee te maken heeft. Ik denk het wel, ik dank u wel. Denken en danken.
En nu als afsluiter en bij grote uitzondering een prentje van "mijn eigen". Mocht het lang geleden zijn dat wij elkaar nog in levende lijve troffen: heb vorig jaar beslist om voor een grondige make-over te gaan. Hier en daar wat tegenwind, maar door gewenning op den duur toch min of meer aanvaard. Net als mijn overdwarse beslissing om het de rest van de tijd zonder alcohol te doen. Ook daar zijn jullie ondertussen vertrouwd mee geraakt. Acceptatie. Heb zo het gevoel dat ik er wel klaar voor ben, en dat ieder van u daar weer iets mee te maken heeft. Ik denk het wel, ik dank u wel. Denken en danken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten