Gevonden, gelezen en achtergelaten

WAT EEN ONTDEKKING. Zeg dat wel: het moment, het boek, de schrijver. Enkele weken geleden, in de aanloop naar de grote hitte, was er nog tijd en goesting voor af en toe een wandeling door onze Polder. Tijd zat en fut te koop. Op een dag ligt aan de uitgang van het wandelgebied dit boek. Met een bericht van De Boekenjagers. Niet getwijfeld: meegenomen. Terwijl de hittegolf een aanloop neemt en een loopje met ons. Lezen in de schaduw, doseren en regelmatig even onder de tuindouche. 's Avonds laat en 's morgens vroeg, net voor het slapen gaan en direct na het wakker worden. Het verhaal van Emily Beyns en haar familie houdt mijn aandacht vast. Verorber deel één van deze tetralogie in veel kleine maar zeer frequente happen. De Antwerpse (haute) bourgeoisie  op het eind van het interbellum, familieperikelen, hun escapades op den buiten, politieke en morele achtergronden. Soms is Anna Karenina niet veraf. Met zijn 300 bladzijden is dit deel pas het eerste kwart van het totale werk. Het zal slechts een kwestie van tijd zijn voor de overige delen ook mijn leeshonger gaan helpen stillen. Wordt allicht bibliotheekwerk, want de boeken van Clem Schouwenaars liggen precies niet zomaar voor het oprapen. Hoewel. Met dank aan de boekenjagers. Als de naam van de schrijver al ergens een belletje deed rinkelen, dan bleef het bij één enkele rink'. Op wikipedia is een summiere beschrijving van zijn leven en opsomming van zijn werk te vinden. De doodgezwegen schrijver. Om die reden ook nooit van gehoord op school zeker? Of gewoon vergeten? Het was hoe dan ook een fijne ontdekking: boek, schrijfstijl en auteur. Nu nog het jagersverhaal vervolledigen: eerstdaags keert dit item terug naar de wijde wereld, langs een of ander wandelpad,  verpakt in een waterdicht zakje en wachtend op de volgende lezer. Met de hulp van Inge Q. Zij mag bij deze gewaarschuwd zijn. 

Het grote Oesjma drama

DE EERSTE MAAND zit er weer ruimschoots op. MMMP ging rustig aan zijn vijfde jaargang in. Enkele eerder aangekondigde wijzigingen in  de uitvoeringsvorm zijn doorgevoerd en blijkbaar zonder enig probleem door het publiek verteerd. Heb toch geen opmerkingen of reacties gekregen. Dat kan natuurlijk óók al een gevolg zijn van de warmte/hitte die we de laatste dagen in gestaag toenemende mate te verwerken krijgen. En net daarvoor, eigenlijk op een als "zwaar doorregend" aangekondigde dag, wendden wij de steven Yellowwaarts om naar goede gewoonte een dagje te gaan feesten met de Oesjmacharas. Geen actuele foto's van, dus dan maar eentje uit 2010. Een mini-Oesjmachara die de luchtballonnen verwelkomt. Heerlijk was dat toen, en ook nu weer Er heeft altijd enige twijfel bestaan over de schrijfwijze van dit verschijnsel. Hier houden we het op de versie met "ch". Door de jaren heen is evenwel ook een verkorte en meer alledaagse variant ontstaan en spreken wij tegenwoordig meestal over "Oesjmas". Deze etymologische kronkel om de verwijzing in de hoofding van dit bericht te verklaren. Nu u weet over wie het gaat, tijd voor de kadering van het "drama". 

Daartoe lijkt het mij nuttig gebruik te maken van een selectie uit de WhatsApp-jes die recentelijk binnen de gelijknamige groep gepost werden. Eens de klassieke aankondigingen, afspraken, overwegingen, evaluaties, blijken van wederzijdse respect en dankbetuigingen na het evenement gepasseerd waren kwam er een eerste alarmerend bericht: 

ND: Zijn er bij de Oesjmachara's nog die symptomen van buikgriep gekregen hebben? B in T, J en F in     H, en wij gisteren na een bezoek aan mijn zus in Tholen. Vandaag veel geslapen, nu al iets beter. 

Al snel met deze reactie als gevolg:
BD: Haha, ik wou net hetzelfde vragen... lig ook al een hele dag als een slappe vod in de zetel 

Toen leek het hek helemaal van de dam en was de vloedgolf van reacties niet meer te stuiten:
LiV: Aiai, C had vorige week al wat buikgriepachtige symptomen. 
      A gisteravond/nacht. Maar hij zegt dat het een toxine is. 
PV: Wij nog vrij van alles. 
K: Wij zijn ook oké 
E: Ik ben nu ziekig, maar dat lijkt me wat te laat om nog van zaterdag te dateren
LP: Hier alles naar wens :-) Een toxientje, en wat moeten wij ons daarbij voorstellen? 
K: Van de warmte gisteren en vandaag?
LiV: Zoiets, maar omdat iedereen het heeft denkt hij eerder aan een ééndagsvirusje. Iets van het eten lijkt onwaarschijnlijk, dan zou het de avond of dag na de bbq optreden. We moeten in het vervolg niet meer zo hartstochtelijk kussen!
T: Ik ben zaterdag zelf al enkele keren... moeten gaan en 's nachts ziek geworden. Ben nu enkele dagen van de kaart. 
AD: Oei oei oei...
        Ikke voorlopig nog geen last
LiV: Aiai, T... voor of na het eten?
T: Er na. Niet opgevallen? Ik heb dat hele tijdschrift op jouw toilet uitgelezen. 
LiV: haha, al sjans dat er een tijdschrift lag
       lastig om te weten van wie of wat het komt. gelukkig moeten we nu allemaal rustig aan doen met          de warmte, kunnen we het uitzweten. 
BD: Is toch niet zo moeilijk... is oesjma-xine
LeV: Ik ben ook maandagavond  hier in Anzère aangekomen met onpasselijk gevoel. Deze nacht overgegeven. Vandaag heel de dag gevast. Nu is het wat beter. 
AV: Dit is de 'wraak van de Oesjma', als bewijs dat hij bestaat. 
LiV: jep! vannacht zelf ook slachtoffer geworden. A's diagnose: 'hyperaccuut virus', een beetje zoals ebola maar we noemen het oesjma... springt van de ene naar de andere. Je krijgt het of je krijgt het niet, volgens A. 
NP: Topdokter! Moet meedoen aan gelijknamig programma. 
ND: Nest P blijft gespaard!?! Wat zou er met het aperitief gebeurd zijn? Of zat er iets in de ijsjes? Zullen we een commissie samenstellen om het onderzoek te leiden?
LiV: Volgens de topdokter heeft het niets met het eten te maken. Enkel met elkaar. Iemand heeft een beest binnengebracht... Wie was eerst?
LP: West-Vlamingen zijn gewoon het sterkste ras... Allemaal verhuizen kan een oplossing bieden. 
LiV: Ofwel het beest al doorgemaakt en doorgegeven?
K: Ik zou dat beestje willen... Ik ga al 3 dagen niet naar de wc...
LiV: Movicol is anders iets aangenamer dan 'het oesjma beest'

Waarna volgend statement de lange conversatie afsloot:
MD: Montezuma heeft een waardige concurrent. 

De grote Oesjmachara mag tevreden zijn en terugblikken op weer een geslaagde bijeenkomst waarop hij ditmaal ten overvloede zijn stempel heeft gedrukt. Dit grote Oesjma drama verdient absoluut een ereplaats in de annalen van onze stam. Oesjma - Oesjmaa  - Oesjmaaa - Oesjmaaaa - Oesjmaaaaa. 

50 Years Ago

VIJFTIG JAAR GELEDEN, de zomer van '69. Een meer dan memorabel tijdsgewricht in des mensen geschiedenis. Afgelopen weekend herdachten we al twee wereldmomenten. Voorop de eerste Tour-overwinning van Eddy Merckx, althans voor de wielerwereld. De Belgische dan toch. Enige relativering is hier wel op zijn plaats, maar voor de rest mag chauvinisme nog eens troef zijn. Écht wereldnieuws waren dan weer de eerste stappen van Neil Armstrong op de maan. Hoewel volgens non-believers dit gebeuren zich afspeelde in een Hollywood Studio en dus qua importantie beperkt dient te blijven tot de filmgeschiedenis. Hoe dan ook, Summer of '69 is een merkpunt gebleven. Net zoals sinds de geboorte van die kleine in Bethlehem de tijd gerekend en verdeeld wordt in vóór en nà Christus zou men van een pre- en post-Armstrong tijdperk kunnen spreken. Hoewel dit niet zo simpel is als het lijkt: Armstrong was, is en zal er nog een hele tijd zijn. Louis, Neil en Lance. "Een heel bijzonder trio!" is het minste wat daarvan kan gezegd worden. En wie wordt de volgende? De volgende!

't Zijn toeren

EEN HOEK AF was het eerste wat Tanneke te binnen schoot toen zij deze foto op Facebook zag. Wie Tanneke is vertel ik later wel eens. Maar dat er minstens één hoek af is mag zeker zijn: bij de gefotografeerden én bij Tanneke. Een etentje na een gezapige fietstocht met enkele leden van de "Salamanca Bende", supportersclub van 'ons Klein' toen zij Europees ketsenbal speelde. Die schare is uitgebreider dan wat u hier te zien krijgt, maar het is niet iedereen gegeven op élke belangrijke dag van het jaar zomaar vrijaf te nemen. "It is what it is" -pik ik van K's Bday-invitation-card- en dus hebben we met z'n allen een tandje bijgestoken om ook nu weer de naar gewoonte uitbundige lol bijeen te trappen. En dat het gelukt is ziet u hiernaast. Goed idee van de fotografe om haar getuigenis in zwart-wit te produceren. Merci, Ilse: dat tempert de zottigheid toch enigszins. Pluim ook aan La Pola, of wat dacht u: voor de organisatie van fietsrit en keuze van de eetgelegenheid. Bistro 4 verdient een meer dan positieve vermelding én een vleiende review. Wordt aan gewerkt. Volgende afspraak in de Polder, voor een beestige wandeling. 't Zijn toeren, 't zijn toeren. 

Denken en danken

DENKEN AAN JOU. Aan jou, en aan jou, en natuurlijk ook aan jou. Denken aan u allemaal, iedereen die mij vandaag heeft overladen met gelukwensen, steunbetuigingen, aansporingen, duwtjes in de rug en schouderklopjes. Allemaal om mij eraan te herinneren dat 68 niet dramatisch hoeft te zijn, dat een mens pas bij 69  echt overkop dreigt te gaan. Maar ook dat als tram 7 in zicht komt evenzo de tolerantie steeds meer om de hoek komt kijken. Fijn om te lezen en te horen hoe goed jullie mij ondertussen beginnen te kennen. Berichten van familie, vrienden en vriendinnen, kennissen, basketbal maten - coaches en oud-spelers, ex-Pito-collega's en oud-leerlingen, toevallige passanten die deel hadden aan unieke ontmoetingen, tot en met de sms-jes zonder naam en waarvan de eigenaars niet in mijn contactenlijst staan. Anonieme felicitaties, maar daarom niet minder gewaardeerd. Deze Polo wil u danken op Polojaanse wijze met een blogpost navenant. De Polonaise moet u er zelf maar bij verzinnen. Heb vandaag gevierd in het gezelschap van enkele Rommezoef-makkers. Een fantastische dag met een verbluffend goochel-intermezzo. Geweldig hoe Herman D, die andere jeugdvriend uit de lagere school, ons van de ene verbazing in de andere deed vallen tot we finaal geen verkeerde benen meer vrij hadden om nog op gezet te worden. Heb af en toe geprobeerd er iets van te snappen. Niet gelukt, maar de kleine jongen in mij loopt over van verwondering. Heerlijk gevoel.

En nu als afsluiter en bij grote uitzondering een prentje van "mijn eigen". Mocht het lang geleden zijn dat wij elkaar nog in levende lijve troffen: heb vorig jaar beslist om voor een grondige make-over te gaan. Hier en daar wat tegenwind, maar door gewenning op den duur toch min of meer aanvaard. Net als mijn overdwarse beslissing om het de rest van de tijd zonder alcohol te doen. Ook daar zijn jullie ondertussen vertrouwd mee geraakt. Acceptatie. Heb zo het gevoel dat ik er wel klaar voor ben, en dat ieder van u daar weer iets mee te maken heeft. Ik denk het wel, ik dank u wel. Denken en danken. 

Onverwachte ontmoeting

HET VOORBIJE WEEKEND was er eentje vol verrassingen. Want wie had gedacht dat Thomas De Gendt.... En Tiesj Benoot dan weer net niet...? Dat Federer nog beter kon dan tegen Nadal maar dat het dit keer niet genoeg zou zijn. Tot en met de allereerste 12-12 in de vijfde set en een ty-break beslissing voor de winst op Wimbledon? Djokovic te sterk? Of toch niet, althans volgens de verzamelde statistieken. Tiesj en Roger: net niet.

Wij dan weer net wel. Polo & Pola op de fiets voor een zondagse uitwaaier. Ergens onderweg muziek in de verte. Herken er doedelzakklanken in. We denken aan een band die optreedt in Fort 8. Blijkt een eenzame solo-pijper te zijn aan de rand van het Fortwater. Oefening baart kunst, en wanneer de gelegenheid zich voordoet staat hij op een rustige plek zijn vaardigheden aan te scherpen. Clan Hay Pipe Band. Een goeie dan nog, en ook goed voor een babbel. Graag meegenomen en blij met deze onvoorziene ontmoeting. Amper een minuutje later en twee bochten verder kruisen we het pad van Pola's broer Marc met zijn Vera en haar zus. Ook met de fiets. Onverwacht.

Ezelsoren

IEDER HET ZIJNE. Dat dacht  deze frisse tiener vandaag op Wimbledon. Het heilige tennisgras lag aan zijn voeten. Nadal en Federer elk aan hun kant van het net. Halve finale én toptennis. Maar op een beschaduwde en dus één van de betere plekken op de VIP-tribune zat deze youngster heel relaxed zijn boek te lezen. Alle andere gezichten volgen met spanning het verloop van de eerste set. Was trouwens tot hiertoe de beste wedstrijd van het hele tornooi.  Volgens kenners een masterclass in perfect uitgesponnen en eindeloos volgehouden balwisselingen. Het hele slagengamma kwam aan bod, met schitterende rally's als gevolg. Zelfs de minder fanatieke tennisliefhebbers zaten op het puntje van hun stoel en hebben er van genoten. Terwijl hij maar niet genoeg kon krijgen van zijn boek. Zou wel willen weten wat hij daar in handen had. Kan zeker niet slecht zijn: een dikke turf met ezelsoren. Voor mij hét tribunebeeld van de uitzending. Oh ja, en Roger Federer gaat naar de finale: 6-7, 6-1, 3-6 en 4-6.

Not Jippie

DEZE TWEE WALTERS worden doorgaans na gewonnen zaken opgevoerd. Meestal met een brede glimlach van de triomfator. Uit deze prenten mag iets anders blijken. Beide meesters, want dat is hun gebruikelijke aanspreektitel, hebben zich voor de voetbalkar van respectievelijk Lokeren en Beerschot gespannen. Er was hier in het recente verleden heel wat te doen om propere handen, witwassen, matchfixing en zwartgeld caroussels in het Belgische Jupiler-voetbal. Om het daar maar bij te houden. Het hele Mechelen & Beveren degradatie-drama en de daaruit voortvloeiende hoera-sfeer bij Beerschot en Lokeren die hun plaatsen in eerste klasse zouden innemen. Dan toch nog hoger beroep bij hét BAS en vandaag alles teruggedraaid. Meester Van Steenbrugge "not happy" namens Sporting Lokeren en Meester Damen boos in naam van Beerschot Wilrijk. Het verhaal is duidelijk nog niet ten einde. En de Belgische voetbalbond? Not Jippie

Jippie

ÉÉN WEEK GELEDEN.  Heb de zon zien zakken voor de kust van Scheveningen. Net geen 28℃. Afronding van een bloedhete dag, en plaats zat voor een intens moment van afkoeling. Een bijna vlakke zee,  een oeverloos badkuipgevoel en dan heerlijk soppen maar. We genieten al wekenlang van schitterend zomerweer en dan komt die malse regenbui vanavond geen dag te vroeg. De natuur is er de weergoden oprecht dankbaar om. De aardse fauna had meestal genoeg aan een nachtelijke temperatuurduik, maar de flora kon best wat hemelwater gebruiken. Voor sommigen zal het niet genoeg zijn, net zoals de felle regens enkele weken geleden te overvloedig waren. Neerslag ja, maar volgens de meteo-nerds niet de juiste. Allemaal de schuld van het op hol geslagen klimaat. En van ons dus. Heb toch maar dat erfzondegevoel afgelegd en gewoon mijn klussen geklaard vandaag. In het zweet mijns aanschijns, maar zonder bloed en al helemaal geen tranen. Het oude houthok een opknapbeurt gegeven. Nieuwe golfplaten op het dak, nieuwe wand en wat extra verankering. Bijna klaar, morgen de rest. En toen kwam de regen. Jippie !!!

De verwarde klusser

EEN LUIE VRIJDAGAVOND. Voor vandaag gedaan met klussen. Vanmiddag de laatste bladzijden van "de verwarde cavia"gelezen. Was aan een adempauze toe na de eindeloze zinsconstructies van Tolstoj. Dan is Paulien altijd goed om tussentijds af te kicken. Eind vorig jaar zat ze in DWDD bij Matthijs van Nieuwkerk. Kwam daar haar derde en voorlopig laatste taalboek promoten. Haar kijk op wat en hoe wij het zeggen, onze levende taal. Diezelfde avond voor het slapen gaan nog even bol.com aan geklikt. Boek besteld. Boe-ken besteld: vond er vier op de website.Heb nu Taal is zeg maar echt mijn ding, En dan nog iets en Taal voor de leuk. Drie keer een verzameling van fijne, originele, eigenzinnige en verrassend lichtvoetige presentaties van ons hedendaags taalgebruik. In kleine los van elkaar staande stukken en beetjes te verhapsnappen. Ideaal voor een tussendoortje van niets. Laat ze alledrie door het huis slingeren en lees waar het je toevallig uitkomt. Het vierde is een bijzonder verhaal over een cavia die op kantoor zit en tussen mensen werkt. Heerlijk humoristisch verhaal, grappig en ontroerend. Tot en met verwarring als je alle korte hoofdstukjes aan elkaar probeert te plakken. Wat mij betreft: een zomerse aanrader. Morgen verward verder klussen. 

Meet Some Beach Boys & Girls

DE ZOMER DOET er alles aan om nieuwe records te breken. De zon draait dol en overuren. Of net niet, die doet gewoon haar job: de hele boel opwarmen. En is er dan een beter moment voor ons Belgen om meteorologisch solair te pieken dan bij de start van de zomerse schoolvakantie? Klassieker kan niet. Het was er zaterdag "boenk" bovenop. Met op diezelfde zaterdag  een heel bijzondere bijeenkomst op het programma.  De beste vrienden van Shanthi en Bram, samen met hun dichtste familie. Hadden eerder in dit gezelschap een geweldige 40ste verjaardag gevierd. Maar ook het afscheid van Niké vorig jaar hebben we samen beleefd en getracht iets draaglijker te maken. Er bestond een band die alleen maar sterker werd. Zoiets laat je niet los. Mensen om je heen. Om samen te vieren, plezier te maken, maar ook verdriet te delen. En te helpen dragen. We leren samen te delen en te beleven. Afspraak in Scheveningen, een dag op en aan het strand. Een lange warme dag die deugd heeft gedaan. Met aan het eind een zonsondergang om in te kaderen. Blijft op mijn netvlies gebrand. Voor de zekerheid en tegen het vergeten een foto in de archieven van Marco Polo. Dank aan de meisjes die het initiatief voor en de organisatie van deze reünie op zich namen. En aan alle Boys & Girls die erbij konden zijn  op het strand. Het was meer dan goed.