La Pola did it again. Ontgoocheling om de bankkaart perikelen aan de kant geschoven. Met enige moeite weliswaar, en een krop in de keel. Bovendien bleek het niet zo makkelijk om snel een acceptabel alternatief uit de online-mouw te schudden. Haar vorige reisprojecten kunnen de vergelijking met professionele organisaties doorstaan, en dus ligt de lat hier hoog. Op korte termijn was het deze keer niet meer mogelijk iets evenwaardig te realiseren. Dan maar de last minute-tour op. Het wordt een week Montenegro. Weg is weg, en we zien wel wat ervan komt.
Ondertussen hebben we ook een eerste technisch defect aan de nieuwe Grandland X moeten wegslikken. Vervangwagen, vervolgafspraak voor de herstelling en nu weer vol vertrouwen de baan op. Dat alles gebeurde onder hemels blauwe luchten, zomerse temperaturen en in een mediterraan lenteklimaat. Warm dus, en droog. Iedereen met een tuin of minimaal een grasperk achter het huis snakte naar regen. Vermoedelijk zijn er ook regendansen aan te pas gekomen, succesvolle dan nog. We hebben de gevraagde neerslag gekregen. En een meer dan serieuze temperatuurval er bovenop. Een verademing. En dat dit ook zijn mooie kanten heeft mag blijken. Tussen de vlagen door kleurt een late zon het einde van de Polderse lentedagen. Een beeld uit de eigen achtertuin dat het wachten op de Montenegrijnse sunset draaglijker moet maken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten